Kangal Neeyae Kaatrum Neeyae
Thoonil Nee Thurumbil Nee
Vannam Neeyae Vaanam Neeyae
Oonum Nee Uyirum Nee
Palanaal Kanavae Orunaal Nanavae
Aekangal Theerthaayae
Enaiyae Pizhinthu Unnai Naan Eduththaen
Naan Than Nee Vaerillai..
Mugam Vellaithaal Athil Muththaththaal
Oru Venpaavai Naan Seithaen Kannae
Ethazh Echchil Neer Ennum Therthaththaal
Athil Thiruththangal Nee Seithaai Kannae

Kangal Neeyae Kaatrum Neeyae
Thoonil Nee Thurumbil Nee
Vannam Neeyae Vaanam Neeyae
Oonum Nee Uyirum Nee

Intha Nimidam Neeyum Valarnthu
Ennai Thaanga Aenginaen
Adutha Ganamae Kuzhaanthaiyaaga
Endrum Irukka Vaendinaen
Thoolil Aadum Saelai
Thottil Than Paathi Vaelai
Pala Nooru Mozhigalil Paesum
Muthal Maethai Nee
Isayaaga Pala Pala Osai Å eithidum
Ravaanan Èedilla Èn Magan..
Ènnai Thalum Mun Kuzhi Kanathil
Èn Šørkaththai Naan Kandaen Kannae
Ènnai Killum Un Viral Meththaikul
Èn Muththathai Naan Thanthaen Kannae

Ènnai Vittu Irandu Èttu
Thalli Pønaal Thavikiraen
Meendum Unnai Alli Èduththu
Karuvil Vaika Ninaikiraen
Pøøgum Paathai Neelam
Køøraiyaai Neela Vaanam
Šuvar Meethum Kirukidumbøthu
Ravi Varman Nee
Pasi Èndral Thaayidam Thaedum
Maanida Marmam Nee
Naan Køllum Garvam Nee
Kadal Ainthaaru Malai Ainøøru
Ivai Thaandiththaanae Petraen Unnai
Udal Å evvaathu Piniyumvathu
Pala Nøøraandu Nee Aalvai Mannai

Kangal Neeyae Kaatrum Neeyae
Thøønil Nee Thurumbil Nee
Vannam Neeyae Vaanam Neeyae
Oønum Nee Uyirum Nee

==========================

கண்கள் நீயே காற்றும் நீயே
தூணும் நீ துரும்பில் நீ
வண்ணம் நீயே வானம் நீயே
ஊனும் நீ உயிரும் நீ
பலநாள் கனவே ஒருநாள் நனவே
ஏக்கங்கள் தீர்த்தாயே
எனையே பிழிந்து உன்னை நான் எடுத்தேன்
நான் தான் நீ வேறில்லை
முகம் வெள்ளைத்தாள் அதில் முத்தத்தால்
ஒரு வெண்பாவை நான் செய்தேன் கண்ணே
இதழ் எச்சில் நீர் என்னும் தீர்த்தத்தால்
அதில் திருத்தங்கள் நீ செய்தாய் கண்ணே

கண்கள் நீயே காற்றும் நீயே
தூணும் நீ துரும்பில் நீ
வண்ணம் நீயே வானம் நீயே
ஊனும் நீ உயிரும் நீ
இந்த நிமிடம் நீயும் வளர்ந்து
என்னை தாங்க ஏங்கினேன்
அடுத்த கணமே குழந்தையாக
என்றும் இருக்க வேண்டினேன்
தூளில் ஆடும் சேலை
தொட்டில் தன் பாதி வேலை
பல நூறு மொழிகளில் பேசும்
முதல் மேதை நீ
இசையான பல பல ஓசை செய்திடும்
ராவணன் ஈடில்ல என் மகன்
என்னை தள்ளும் முன் குழி கன்னத்தில்
என் சொர்க்கத்தை நான் கண்டேன் கண்ணே
என்னை கிள்ளும் உன் விரல் மெத்தைக்குள்
என் முத்தத்தை நான் தந்தேன் கண்ணே

என்னை விட்டு இரண்டு எட்டு
தள்ளி போனால் தவிக்கிறேன்
மீண்டும் உன்னை அள்ளி எடுத்து
கருவில் வைக்க நினைகிறேன்
போகும் பாதை நீளம்
கூரையாய் நீல வானம்
சுவர் மீதும் கிருகிடும் போது
ரவி வர்மன் நீ பசி என்றால் தாயிடம்
தேடும் மனித மர்மன் நீ
நான் கொள்ளும் கர்வம் நீ
கடல் ஐந்தாறு மலை ஐநூறு
இவை தாண்டித்தானே பெற்றேன் உன்னை
உடல் செவ்வாது பிணியும்வது
பல நூறாண்டு நீ ஆள்வாய் மண்ணை

கண்கள் நீயே காற்றும் நீயே
தூணில் நீ துரும்பில் நீ
வண்ணம் நீயே வானம் நீயே
ஊனும் நீ உயிரும் நீ..