ദേവ ഗായകനെ ദൈവം ശപിച്ചു

ഭൂമിയിൽ വന്നവൻ യാചിചു..

നൊമ്പര കിളിയുടെ വർണ ശലാകകൾ

സുന്ദര രാഗമായി ഉയർന്നു... വാനിൽ

സുന്ദര രാഗമായി ഉയർന്നു... വാനിൽ

ഒരു തന്ത്രി മാത്രം തൊടുത്ത തൻ തമ്പുരു

ഉയിരോടു ചേർത്തവൻ നടന്നു...

അരുണോദയതിൻ അംബല നടയിൽ

അഗ്നി വിളക്കായി എരിഞ്ഞു...

നെഞ്ചെരിഞ്ഞുയരുന്ന പുക കണ്ട് ലോകം

പുഞ്ചിരിയാണെന്നു പറഞ്ഞു...

ഗദ്ഗദം ശാരീര ശുദ്ധിയായ് കരുതി

കണ്ണുനീർ ഭാവമായി കരുതി...

�dEvagayakane daivam shapichuu

bhoomiyil vannavan yaachichuu

nombarakkiLiyude vaRNa shalaakakaL

sundararaagamaayuNaRnnuu..vaanil

sundara raagamaayuNaRnnuu

oru thanthri maathRam thoduththa than thampuru

uyirOdu chERthavan nadannuu

oru thanthRi maathRam thoduththa than thampuru

uyirOdu chERthavan nadannuu

aruNOdayathin ambala nadayil

agniviLakkay erinjuu (dEvagaayakane)

nenjerinjuyarunna puka kandu lOkam

punjiriyaaNennu paRanjuu

gadgadam shaareerashudhdhiyaay karuthee

kaNNuneer bhaavamaay karuthee (dEvagaayakane)