കൌരവസദസ്സില്‍ കണ്ണീരോടെ

കൈകൂപ്പി നിന്നു പാഞ്ചാലി

അരുതേ അരുതേ സഹോദരാ

അരുതേ അരുതേ സഹോദരാ

അപമാനിക്കരുതേ പെങ്ങളെ

അപമാനിക്കരുതേ

യാചിച്ചു ദേവി യാചിച്ചു

രാജസദാചാരം കണ്ണടച്ചു

അരുതേ അരുതേ സഹോദരാ

 

ദുശ്ശാസനനൊരു ദുഖാഗ്നിയായി

ദുര്‍ഭഗതന്‍ മുന്നില്‍ എരിഞ്ഞു നിന്നു

അവളുടെ വസ്ത്രങ്ങളഴിച്ചു

അധികാരഗര്‍വ്വമാര്‍ത്തു ചിരിച്ചു

ജ്ഞാനികള്‍ മഹര്‍ഷികള്‍ തല കുനിച്ചു

അരുതേ അരുതേ സഹോദരാ

അപമാനിക്കരുതേ പെങ്ങളെ

അപമാനിക്കരുതേ

 

അഭിമാനത്തിന്‍ പട്ടട കണ്ടു

ആ സഭയില്‍ പകല്‍ ഇരുണ്ടു

അഞ്ജനവര്‍ണ്ണനെ വിളിച്ചൂ

അലമുറയിട്ടവള്‍ കരഞ്ഞൂ

ആ വിളി ദ്വാരകയില്‍ അലയടിച്ചു

കൃഷ്ണാ .. കൃഷ്ണാ .. കൃഷ്ണാ .. കൃഷ്ണാ ..

 

 

 

kowrava sadassil kanneerode

kaikooppi ninnu paanchaali

aruthe aruthe sahodaraa

aruthe aruthe sahodaraa

apamaanikkaruthe pengale

apamaanikkaruthe

yaachichu devi yaachichu

raajasadaachaaram kannadachu

aruthe aruthe sahodaraa

 

dussaasanan oru dukhaagniyaay

durbhagathan munnil erinju ninnu

avalude vasthrangal azhichu

adhikaaragarvvam aarthu chirichu

njaanikal maharshikal thala kunichu

aruthe aruthe sahodaraa

apamaanikkaruthe pengale

apamaanikkaruthe

 

abhimaanathin pattada kandu

aa sabhayil pakal irundu

anjanavarnnane vilichoo

alamurayittaval karanju

aa vili dwaarakayil alayadichu

krishnaaa...krishnaa..krishnaa..krishnaa